Benum zamānuma zate fakurluk var idi. Çok kizlari isteddum, hiş birine muafak olamadum.
Ondan sona, o zamanun yeğileri fiyatliydi. Yani yeği, yeği, yani para vermek. Yani, başluk. O zaman yeği deruk ona biz hah, şindi başluk deyilenda tabi.
Ondan sona akadaşlalan, sōraki ben evlenduğum tārihlarda arkadaşlardan yāni para aldum. Yāni on lirada evlendum, duydun mi? Oyle fakirluklalan. Hē, şindi tābi ōle deyil Şindi yāni uç bin, beş bin. Çayciluk vardi, çay parasi vardu, millet ilerledi.
Ondan sona, şindi işte bir kiz almak içun efendum en aşşa dórt bin lira babaya verecesun, başluk. Ondan sona beş on binde efendum yāni altinina kivirina zivirina ĝider; yirmi bin liraya bi ĝelin duydun mi?
Hā, şindi çecuk tabi sever yāni kizi, gozine seçer. Ondan sora ĝelur evde yāni annesine soyler. Anne da tabi baba var isa babaya soyler. Baba da efendum, akadaşlarini toplar efendum, kizun babasilan anlaşur.
Ağşam toplaşur oriya ē ĝiderler ĝiderler. Tabi yāni arada baba konuşmaz tabi, kizun babasi konuşmaz. Babanun da bi vekili olur o konuşur.
“Ne istiyesun, ne alacasun efendum başluk?” derler efendum.
Tabi kizun adami ” Ben on binlira alacağum” der.
Neyise aşşā yukari buni uç bine, yahut dort bine hallederler. Hā, sofra kurulur, yemek yeyilur Yemekden sōra dovā edilur, para o sofraya koyilur.
Ondan sona efendum, sóz kesilur. Artik silā meselesi çikar meydana, artuk yurudi. Çocuk da anlar ki işum kesildi efendum, silā atilmā başlar. İşte kiz boyle istenilur.
Bizum buralara nişan pek biz etmeyiz, yāni nişan; çunki nişanli kiz biz pek kovermezuk yāni. Onlar çocuk oldukten sona evel yol şeyi da var tabi. Bi hafta oldi mi tabi kizun tarafi kizini ister, dugunden sona. Yok, bi hafta sōra elbise kesilur, hā ĝelini goturule tabi.
Ondan sōra işte kiz ki gelu çeçuğun evine, bi hafta sōra, tabi uç gun sora kiz gider yāni babasina bi. Çocuğun tarafindan da olu, uşağun tarafindan da olu, kizun tarafindan da olu, oğlanun tarafindan da olu, yani yemek olu. Sen da beni, kizun tarafi da adam çiğirir, uşağun tarafi da adam çiğirir.
Ondan sona tabi yāni duğun alāyi deruk yāni biz ona. Ekserisi yāni pazar, perşembe yāni olur yāni bunla.
Yedi ĝun doldu mi, ondan sōra kizun tarafi tabi enişteye dağvet eder. Enişte de yāni kendine ĝöre arkadaşlarini toplar ĝóturu, giderle orda yerler, içerle. Kaynana, kaynatasinlan elini óper.
Ondan sona çikarken sila mila atarlar efendum. Bu kada yāni.
Arif Civelek
Kukilikaya Köyü
0 Yorum