40 yaşındaki Didem Mollaoğlu gezgin olma gerçek dışı kurarken işten çıkarıldı ve bu vesileyle yollara düştü. Her Yerde kurumsal hayata dönmek istemediğini söyleyen Mollaoğlu “Çünkü öbür bir dünyanın varlığını gördüm. Ayrıca çalışıp hem de gezebileceğim bir meslek yapmak istiyorum” diyor ve gezdiği 35 ülkenin ardından yeni rotalar için para kazanmanın yollarını arıyor. dolaşmak isteyenlere ise Bosna atasözünü hatırlatıyor: “Seyahatin önündeki tek engel, kapının eşiğidir.”
Kısa bir vakit önce Türkiye’ye dönen Mollaoğlu, takriben 15 sene dek özel şirketlerde iletişim alanında çalıştı.
AA’da bulunan habere tarafından, beyaz yakalı olarak çalışmanın kendisini mutlu etmemesi ve hayalinin dünyayı ziyarete gitmek olması sebebiyle son çalıştığı işinden istifa etme kararı aldı.
İşten ayrılmaya kararını arkadaşları ile paylaştıktan 5 saat sonra yöneticisi tarafından işten çıkarıldı.
Kararını arkadaşlarına da belirten Mollaoğlu, “Karar verdim ‘Altı ay daha çalışıp, paramı biriktirip seyahate çıkacağım’ dedim. Bunu söyledikten 5 saat sonradan yöneticim beni odasına çağırıp işten çıkarıldığımı söyledi. Sevinsem mi, üzülsem mi? bilemedim. Beklemediğim bir şeydi. Yapmak istediğim birikimi işten çıkarılarak tazminatımla elde etmiş oldum.” dedi.
“Ev sahibi aradı ve evi satmaya karar verdiklerini söyledi. Eşyalarımı satarak Nepal’e tek yön bilet aldım ve yolculuğum başladı. “
Mollaoğlu, var olan düzeni bozarak alışık konforun dışına çıkmanın o lahza için kuvvet geldiğini anlattı: “Alıştığınız o konforu ele vermek hiç kolay olmadı. Dört ay dek ‘Ne yapacağım?’ diye gezdim. Benim gibi gezi eden arkadaşlara sorular sordum. Bir arkadaşım kiralık konut arıyordu. Yedi senedir oturduğum ve eşyalarını yeni aldığım evimi oturması için arkadaşıma öneri ettim. Kirayı ödeyecek, kedime bakacaktı. Bu Vesile Ile düzenim bozulmayacaktı. Bu kararı aldıktan birkaç saat sonradan ev sahibim aradı ve evi satmaya karar verdiklerini söyledi. ‘Evi boşaltıyorum’ diyerek o an kararımı netleştirdim. Eşyalarımı satarak Nepal’e tek istikamet bilet aldım ve yolculuğum başladı. Alın Yazısı beni itti. Bunu bir muhabere olarak gördüm.”
“Eski işverenim bana tazminatımı vererek bilmeden sponsor oldu”
Eski işvereninin bilmeden kendisine sponsor olduğunu dile getiren Mollaoğlu ekledi:”Bana tazminatımı vererek sponsor oldular bu gezide. O, seyahatlerimde koskocoman bir kaynak oldu. Olabildiğince günlük harcamalarımı kısarak, konfor alanımdan keserek nasıl ucuza gezi edildiğini öğrendim. Bedensel destekte bulunan millet, dostlar tamamen de yola devam edebildim.”
“1 ay sonra her şey daha kolay oldu benim için. Yola alıştım, yol da bana alıştı”
Ilk seyahatini Nepal’e yaptı ve 3 gün kalacağı yer dışında hemen hemen bir belirsizliğe gitti:”Yolculuğumun ikinci gününde Katmandu’da gazeteci Coşkun Aral’la karşılaştım. Kendisine duyduğum kaygıları ilettim. Aral da bana ‘Henüz daha yolculuğunun başındasın, korkman olağan. Azıcık kendine vakit ver, sabret. Bir ay geçsin her şey fazla daha basit olacak’ dedi. Hakikaten 1 ay sonradan her şey daha basit oldu benim için. Yola alıştım, yol da bana alıştı.”
“Birkaç kıymetli eşyamı çaldırmam bana ders oldu”
Malezya’da kaldığı hostelde dolabı kırıldı yanında aldığı bilgisayar, profesyonel resim makinesi ve tabletinin çalındı. Mollaoğlu, “Eşyalarımı satarak özgürleştiğimi söylerken, maddesel değeri yüksek eşyalarla yola çıktım. Bu bana en büyük ders oldu.” dedi.
“Takriben 90 kilometre omuzum kırık halde motor kullandım”
GeziZone’da full time traveler (@didemmollaoglu)’in paylaştığı bir gönderi (9 Mar, 2017, 8:59öö PST)
Yalnız başına seyahat etmenin zorluklarından da bahseden Mollaoğlu, gittiği ülkelerin fiziki şartları doğrultusunda birtakım araçlar kullanmak zorunda kaldı ve Asya ülkesi Laos’ta bir motor gezisi yapmaya karar verdi. Kullandığı motorla bozuk yolda kaza yapan Mollaoğlu, “Omuzum kırıldı. Yaklaşık 90 kilometre omuzum kırık halde motor kullandım. Benim için hayatın en zor zamanıydı herhalde” şeklinde konuştu.
“Gübrelerle dolu bir vagonun içinde 13 saat yolculuk ettim”
GeziZone’da full time traveler (@didemmollaoglu)’in paylaştığı bir gönderi (17 Eyl, 2016, 1:45öö PDT)
Didem Mollaoğlu, seyahatlerinde zaman zaman otostop çekerek yola devam ettiğini anlatarak, şöyle devam etti:”Ahali başlıca haklı olarak otostop çekmekten korkuyorlar fakat dünyanın pek da fena olmadığını gezi sırasında deneyimledim. Myanmar’da bir akşam en son otobüsü kaçırdım ve otostop çektim. Duran araç lüks bir cipti. Myanmar gibi yoksul bir ülkede cipe eşit varmak şaşırtıcıydı. Araca bindiğimde kimse İngilizce konuşmuyordu. El yordamıyla anlaşmaya çalışıyorduk. Bir zaman kadar gittik. Bir yerde durduğumuzda arabulucu değiştirdiler ve daha lüks bir cipe geçtik. Üç gün önceki seyahatimde en az sınıfta tren yolculuğu yaptım. Gübrelerle batmış bir vagonun içinde 13 saat gezi ettim. Üç gün daha sonra dünyanın en lüks cipindeydim. O kişinin evine gittik. Bir malikaneydi. Tahminim o kişi belediye başkanıydı. yeniden balya balya paralar vardı. Bana vasıta tahsis ettiler. Otobüs biletimi ve yiyecek alarak beni yolcu ettiler.”
“Tekrar kurumsal hayata dönmek istemiyorum”
Yeni rotaları için fiziksel gelir elde etmek zorunda olduğunu ve bütçesinin şu lahza için yola çıkmaya müsaade etmediğini söyleyen Mollaoğlu, sözlerini şöyle tamamladı:”Döndükten daha sonra kendi çektiğim fotoğraflardan oluşan bir yıllık hazırladım ve satmaya çalıştım. Beklediğimin altında gelir elde ettim. Her Yerde yola çıkmama yetecek bir bütçe değildi. Her Yerde kurumsal hayata dönmek istemiyorum çünkü farklı bir dünyanın varlığını gördüm. Hem çalışıp ayrıca de gezebileceğim bir iş yapmak istiyorum. Yoga eğitimine başladım. aynı zamanda takı yapmayı öğreniyorum. Bu çalışmalarla bütçe sağladığımda bitmiş yola çıkma hayalim var. Şu esas kadar 35 ülke dolaştım. Bundan sonraki hayalim kara yoluyla İran, Pakistan, Hindistan ve baştan Nepal. Paulo Coelho’nun ‘Macera güvenli olmayan sanıyorsan rutini dene öldürücüdür’ diye bir sözü var. Ben de dolaşmak isteyenlere – Bosna atasözünün dediği gibi… ‘Seyahatin önündeki tek engel, kapının eşiğidir’, o eşikten adım atmalarını ve kendilerini o meçhul, fiilen fazla da güzel olan yola bırakmalarını tavsiye ediyorum. Rutin hayatımızda o mucizeleri çok da göremiyoruz. Fakat yolda her an bir şeyler değişiyor. Dünyanın mükemmelliğini ve insanların ne dek iyi olduğunu tecrübe ediyorsunuz.”
0 Yorum